حرف دل جوون 20 +ساله

امروز توی کتابفروشی یک کتاب دیدم خواستم بخرم ولی گرون بود نشد که بخرم واسه همین اومدم نت ، که شاید بتونم این کتابو رایگان دانلود کنم که تو هیچ سایتی نبود به جز یک سایت که به صورت فروم (انجمن)فعالیت میکرد و فقط به اعضا اجازه ی دانلود میداد . هرجوری بود ثبت نام کردم  داخل که شدم یکم از مطالب رو خوندم فهمیدم که همه ی اعضای این سایت دین دیگه ای دارن که اولین بار بود اصطلاخاتشون حتی اسم اون فرقه رو میدیدم و می شنیدم توی مطالبشون به جای "به نام خدا "یه چیز دیگه می نوشتن . 
همینجور که می خوندم یک ترسی تو دلم بود تازه می فهمیدم  که چقدر از اسلام اطلاعات کم عمقی دارم اوایلش که میخوندم با خودم میگفتم عجب دین یا فرقه ی خوبی بود ولی یکم که بیشتر فکر کردم و درباره ی اون فرقه توی یک سایت اسلامی خوندم دلم قوت گرفت و به این نتیجه رسیدم که به جای تغییر دین یافرقه بهتره دین خودمو که هزار ساله که امتحانشو پس داده و به پاکیش و درستیش اطمینان دارم  رو بهتر بشناسم. اما خداییش وقتی توی انجمن میگشتم حس عجیبی داشتم انگار دارم تو یه کشور دیگه راه میرم . 
توی اون انجمن در پایان مطالبشون می نوشتن "برکت باشد"

به خدا می سپارمتون . انشالله ، شناخت واقعی از اسلام بدست بیاریم و به خداوند اعتقاد واقعی داشته باشیم تا اگر درجامعه ای ما یعنی مسلمانان اقلیت بودیم بتوانیم با اعتقاد محکمتری در راه اسلام قدم برداریم.

به نام خدا

15 امین روز از ماه رمضان بود که شنیدم یک نفر بلافاصله بعد از افطار با خوردن آب یخ ، مرده خب این خبر رو وقتی شنیدم فقط گفتم : بیچاره!
چند روز بعدش باز هم گفتند که تو شهر خودمون یک نفر دیگه با همین اتفاق مرده و یکی دو رور بعدش هم تو همسایگیمون همچین اتفاقی افتاده حالا نمیدونم چرا؟

امروز که اذان گفت و اومدم سر سفره ی افطار دیدم آب سرد توی سفره نیست اخه بعد از شنیدن اون ماجراها آب یخ دار و سرد از سفرمون حذف شده. قبل از اینکه چیزی بخورم رفتم از آشپز خونه یه لیوان بزرگ برداشتم تا آب بخورم  لیوان رو برداشتم رفتم سمت کولمن بزرگ توی اشپزخونه  که پر از یخ  بود لیوان رو پر از آب کردم و پاشدم رفتم سمت سفره ، هیچ کس حواسش نبود که می خوام اب یخ بخورم توی این چند ثانیه که تو راه بودم و کم کم آب رو میخوردم به این فکر می کردم که ای کاش الان من هم...................... .

اما هیچی نشد اولش که خوردم تو اطراف قلبم یه احساسی کردم ولی هیچی نشد.

نمی دونم نمی دونم........

به نام خدا

سلام حال شما خوبه ؟
شب قدر رو جدا از تعاریفی که تو کتابها و برنامه های تلوزیونی میکنن،  میخوام توصیف کنم در واقع توصیفی که خودم الان از شب قدر دارم رو عرض خواهم کرد. من ممکن است کاملا اشتباه کنم و اگر اشتباهاتم را متوجه شدید لطفا در نظراتتان آن را به من گوش زد کنید.

توی شب های قدر امام علی (ع) اسوه و الگوی ما به شهادت رسیده و اینجور که میگن قران در شبهای قدر به حضرت محمد نازل شده هست .
عرف ما اینه که هر سال میریم و توی شب های قدر گریه میکنیم و اظهار ندامت میکنیم و دعا و خواسته های خودمون رو از خدا و حضرت علی (ع) می خوایم .  وقتی بیشتر به حال خودمون توی شب قدر نگاه میکنم احساس میکنم بزرگترین علتی که باعث میشه به سوزوگداز و گریه و آه بیفتیم خودمون هستیم خواسته های دنیایی مون ، کارهامون ، روش زندگیمون که تغییر کرده و گناه هایی که انجام دادیم . خب خیلی هم پسندیده هست که در روزهایی از سال اینقدر نزدیک به خدا می شیم و دسته جمعی خدا رو حالا به دلایل مختلفی صدا میکنیم. موقع خوندن دعاها به زبان عربی به جز اون اقلیتی که کاملا به عربی مسلط هستند بقیمون که جاهایی از دعا رو متوجه نمیشیم خودمون حرف ها و خواسته های خودمونو به خدا میگیم که ایرادی هم نداره و بعد از برگشتن از مراسم شب قدر خیلی سبک میشیم و احساس خیلی قشنگی داریم.
برای امثال ما که 22 -23 سال از عمرمون میگذره کم کم شب های قدر سال های یش هم خیلی واضح تر به خاطر میاریم و وقتی اینا رو کنار هم میذاریم احساس میکنیم که وای خدایا من چقدر به تو دروغ گفتم؟ خدایا چرا اتفاق های خاصت واسه من نمی افته؟ خدایا چرا اشک هام نسبت به سال پیش کمتر شده؟
فکر میکنم گناه دروغ ها و وعده های عمل نشده ی خودمونو که هر سال تو شب قدر می گیم که خدایا توبه می کنم ولی دوهفتته بعد بر میگردیم و یا قول های دیگه ای که به خدا می دیم رو خلافشونو انجام میدیم رو خدا خودش میبخشه آخه خیلی بزرگتر از این حرفاست ولی با خودمون چطور کنار بیایم؟ موقع گریه کردن تو شب قدر با خودمون چطورکنار بیایم که هی کامی الکی چرا زور میزنی گریه میکنی این همه سال دروغ گفتی بازم دروغ؟  

**************************************************************************************************************************

یا علی شرمندتم این افکار رو نمیدونم چرا اومده تو ذهنم  . اما مثل هر سال گدای تو هستم و ازت حاجت این دلم رو از تو میخوام ازت فقط میخوام نور الهی رو توی دلم بتابونی و این سیاهی رو از دلم پاک کنی . این سیاهی که مانع  عشق و حال کردن تو شب قدر میشه رو از دلم پاک کن. 

به نام خدا

سلام حتما شنیدین که میگن باید با ترسهاتون روبه رو بشین.
خب راست میگن چون اگه در سنین کودکی ترسی در شما بوجود بیاد این ترس مانع بزرگی بین شما و پیشرفتهای مربوط به حوزه ی اون ترس میشه.

اما روبرو شدن باترس به اون آسونی ها هم نیست اوایلش آدم میگه این دفعه فرق میکنه ولی هرچی پیش میره حس میکنی تمام اتفاقات دفعه ی قبل داره میفته و تمام خاطرات اون موقع موبه مو براتون زنده میشه اما شما باید مقاومت کنید نتیجه رو به خدا واگذار کنید و جلو برین وهی بگین این بار خدا رو دارم این بار خدارو دارم این بار خدا رو دارم

به نام خدا

سلام

امروز جلوی ایستگاه اتوبوس منتظر اتوبوس بودم تا برم سر کلاس. همینطوری قدم رو می رفتم و موزاییک های پیاده رو رو میشمردم یک پیرمردی کم کم داشت نزدیک ایستگاه میشد که یه نگاه چپ چپی هم به همه میکرد به من هم نگاه عمیقی کرد منم همینجوری به انتظارم ادامه می دادم . پیرمرده گوشیشو دراورد بعدش جیباشو گشت یه کاغذ هم پیدا کرد. کاغذه چروکیده و کثیف بود که توش دو تا شماره بود. اومد سمتم بهم گفت : من گوشیمو به هیچ کس نمیدم ولی چون تو آدم درستی به نظر میای بیا تو شماره رو بگیر. منم  که داشتم پرواز میکردم ، شماره رو گرفتم .چیز خاصی به نظر نمیرسه ممکنه بگین که چقدر مسخرس یا واسه چیزای مسخره ای خوشحال میشه ولی من از اینکه ظاهرم انسان خوب و درستکاری هست خیلی خوشحال شدم و امیدوارم که باطنم هم درست باشه.

نماز ،روزه هاتون قبول باشه. منه بی مقدار رو هم دعا کنید که کار آبرومند و خوبی پیدا کنم.(البته باید خودمم تلاش کنم ها)

ان شالله همه ی شماها بهترین روزهای زندگیتون رو سپری کنید طوری که هرروزتون بهتر ازدیروز باشه( دینگ دینگ سا ایران)

میخواستم دیگه تو این پست چیزی ننویسم و خداحافظی کنم ولی یه خاطره ی مشابه دیگه به ذهنم اومد که نمی دونم تو وبم نوشتم یانه ولی جالب و کوتاست:

یک روز داشتم تو پیاده رو پیاده می رفتم که یه پیرزنی گفت بیا این شماره رو تو باجه تلفن بگیر منم رفته بودم تو حسه فردینی و کارت تلفنشو گرفتم و وارد دستگاه کردم و دیدم داخل نمیشه هی زور زدم نرفت تو ، قدرتمو جمع کردم که محکم هلش بدم بره داخل، که پیره زنه با عجله گفت : پسرم کارتو برعکس گرفتی دستت.

خب دعا فراموش نشه. خداحافظ

به نام خدا

دیروز خانوادم بهم پیشنهاد دادن که برو پیش یه نفر وردست سیم کشی شو بعد یه مدت یاد بگیر . ولی من یه جوری شدم با خودم گفتم بعد از این همه مدت درس خوندنو لیسانس گرفتن  برم وردست شم؟ نمیدونم والا برم یا نه ؟ از کنکور ارشدمم هم نمی دونم بتونم به سرانجام برسونم یانه حالا موندم دیگه  انگار باید خودمو پسر 17 ساله فرض کنم حرف دیگرانو بیخیال شمو برم سیم کشی فعلا که گفتم نه