حرف دل جوون 20 +ساله

  به نام خدا

اصولا روابط بین انسان ها گاهی خیلی ساده و گاهی خیلی پیچیده هست . چون انسان موجودی ناشناخته هست و هر کاری از او ممکن است که سر بزند.

امروز صبح در سرویس دانشگاه بودم که یکی از هم کلاسی  های دختر اومد و پشت سر بنده نشست . در هنگام پایان راه چند بار با خود گفتم که آیا پول این دختر را حساب کنم یا نه؟ به این نتیجه رسیدم که نه نمی خواد کرایه ی دختر نامحرمو حساب کنم اصلا چه معنی داره .اصلا به من چه؟

تقریبا 5 دقیقه به پایان راه مونده بود که زودتر از همه پول رو دادم به راننده تا زود پیاده شم چون پولم خرد نبود موند تا اخر از همه ، بقیشو پس بده . خلاصه بیشتر مسافرا پیاده شدنو این راننده پول خرد نداشت و داشت غر میزد که اون خانومم کم کم میومد حساب کنه که با خودم گفتم به جهنم بذا حساب کنم تا بلکه راننده هم سکوت اختیار کند که به راننده گفتم "اقا دو نفرو حساب کنین که غرهای راننده تموم شد. "بعد ازینکه پیاده شدیم بعد از تشکر کردن اون دختر من تند راه افتادم رفتم سر کلاس.                   یک رفتار کوچک انعکاس های جالبی به همراه دارد. به خاطر همین حساب کردن کرایه ، اون خانوم تا آخر اون روز 10، 11 بار میومد و میگفت آقای محمدی فلان چیز چی میشه؟ آقای محمدی بهمان کلاس چی شد؟ آقی محمدی جواب این چی میشه؟  ( ما هم که گاهی گیر پاژ میکردیم)

اما این نکته را هم اضافه کنم که کرایه ی هر دختری را هم نباید حساب کنیم برای مثال چندی پیش خانومی از اهالی کلاس آمدندی و در کنار من در سرویس دانشگاه نشستندی که صمیمی تر از دوست های خویش با من حرف می گفتندی که من هم تا در حد توان سر به زیر می گرفتندی تا دل و دین خود را از آتش دور نگاه بدارم که موقع پیاده شدن هیچ به روی خودم از برای حساب کردن کرایه ی ایشان نیاوردندی . حتی ایشان تعارف حساب کردن کرایه مرا زدندی.

خب این هم حرف دلی جالب و خنده دار از زندگی من بود. ببخسشید که این موضوع را داشت ولی فکر میکنم در سن من این گونه اتفاقات رایج است و خوشایند اما باید همیشه دانست که شیطان در همه حال در کمین است .

خداوندا ما را لحظه ای به حال خود وامگذار و به ما رحم کن.

به نام خدا

اول از همه بهار رو دوباره بهتون تبریک میگم و امیدوارم دیروز یعنی سیزده به در بهتون خوش گذشته باشه.

مثل اکثر شماها من هم به اتفاق خانواده رفتم به دامان طبیعت. اول که رسیدم زود رفتم سراغ جمع کردن هیزم ، شاخه های درخت و این جور چیزا جمع میکردم و خوب شد که کم جمع کردم حالا چراشو بعدا میفهمین. این هیزم هارو کمی اونور تر از جایی که نشسته بودیم گذاشتم و رفتم نشستم . کمی اونور ما، یه خونواده ای بودن که یه زن به همراه چهارتا بچه بودن و وضعیت خوبی نداشتن . ما هرکاری میکردیم چهار چشمی میپاییدنمون و کلا احساس خوبی نداشتیم و تصمیم گرفتیم بریم اونطرف باغ بشینیم وسایلار برداشتیمو بعد از جابجایی همه ی اساس ، رفتم که هیزم ها رو بیارم که اصلا هیزمی پیدا نکردم . هیزمی که  من موقع جمع کردنش انگشتمم زخمی شده بود نبود همینجوری که نگاه میکردم دیدم هیزما ارو اون خانواده ای که گفتم یه خانوم و چند تا بچه بودن ، برداشتن خواستم برم بگیرم که جو گیر شدم مطالبی که درباره ی عشق ورزیدن به هم نوع و محبتو قانون جاذبه و در راه خدا خوب کن و این قضایا یادم اومد با خودم گقتم اینم عیدی من به اینا عیب نداره . راه افتادم برم پیش خانوادم. تو این فاصله خم و راست شدن هایی که واسه هیزما کشیدم یادم اومد ازونطرف انگشتمم یه دفه زوق زوق کرد انگار دردش بیشتر شد داداشم پرسید هیزما چی شد؟ گفتم اونا برداشتن .بابام گفت عیب نداره میرین بازم جم میکنین که خودم پاشدمو گفتم نه میرم ازشون میگیرم رفتم جلو که دیدم هیزما رو اتیش زدن به زنه گفتم خانوم اینا رو من جمع کردم واسشون زحمت کشدم زنه گفت خب بچه ها برداشتن من خودمو کنترل کردم و با لبخند گفتم عیب نداره عیب نداره برگشتم دیگه حرف هیزمو پیش بقیه نزدم.

هدفم از نوشتن این تجربه این بود که بگم خوندن حرف های خوب با عمل کردن به حرف های خوب فرق میکنه فقط دونستن حرفای خوب یه نفرر رو درست حسابی بار نمیاره باید توی اجتماع باشی و بر اثر تمرین عمل کردن به افکار خوب رو یاد بگیری

به نام خدا

وقتی توی خیابون راه میرم و دخترای آراسته رو می بینم خب به هرحال منم پسرم و هرچه سعی میکنم چشام رو کنترل کنم خب یکمکی میبینم دیگه.یکی از دوستام می گفت این جور دید زدنا مثل هوا میمونه به پسر مجرد نرسه میمیره .  ولی هممون می دونیم که پسر مجرد نمیمیره که هیچ، عمر و زندگیش هم تلف نمیشه(چون بجز حواس پرتی و رفتن در عوالم خیال سودی نداره) . جالبه بگم همونی که این جمله ی مذکور رو می گفت خودش اعتراف می کرد که بعد از نیم ساعت دیدزدن تعادل روحیش بهم میریزه و باید منم بگم که راست میگه آدم رو اذیت میکنه.

 توی این مواقع چند بیتی رو با خودم زمزمه میکنم که بهم قوّت قلب و آرامش میده :

ای دوست شکر بهتر، یا آنکه شکر سازد

                    خوبی قمر بهتر یا آنکه قمر سازد

بگذار شکرها را ، بگذار قمرها را

                    او چیز دگر سازد ، او چیز دگر داند

 به نام خداوند

تازگیا دقت کردین؟ دقت کردین داره کم کم هنجارهای جامعه تغییر می کنه خواه ناخواه ، این ما هستیم که داریم مسیر دگرگونی رفتاری  و هنجاری جامعه رو تعیین میکنیم . بیایید بشینیم خوب ریز بشیم ببینیم داریم بر چه معیاری جامعمون رو تغییر می دیم آیا با اختیار و خواست جوونای ما همین جامعه ای هست که کم کم داره شکل میگیره؟

من در همین وبلاگ نظرات نیچه رو درباره ی بازیگری رو آوردم (لطفا اونو مطالعه کنید) که نکات مهم و اساسی رو درباره فیلم و رسانه به انسان یادآوری میکنه . یکی از بزرگای دین خودمون میگه" هر کس به سخنان کس دیگری گوش می دهد درواقع بنده ی او شده است اگر گوینده سخنان شیطانی بر زبان آورد همانا بنده ی شیطان می شود و گوش به فرمان او "

بعضی اوقات آرزو می کنم ای کاش در زمان حافظ و سعدی بودم لااقل اوقات بیشتری برای خودم بودن داشتم . اما مزه ی بزرگ بودن به اینه که فرصته گناه کردن داشته باشی و بتونی جلوی گناه رو بگیری.

رسانه ها چقدر راحت دارن به صورت غیر مستقیم خواسته هاشون رو به ما تحمیل می کنند. (منظورم فقط ماهوارست ها فکر بد نکنینا) هیچ دقت کردین حرف زدن های روزمره ی ما چقدر تلوزیونی شده؟ هیچ دقت کردین وقتی با یه  دختری به طور عادی و روزمره ارتباط برقرار میکنیم همش دنبال ایجاد عشق های دروغی بالیوودی و مزخرف هستیم؟

هیچ دقت کردین؟ وقتی تو خیابون راه میریم وقتی یه دختر موباز از جلومون رد میشه به جای پایین گرفتن سرمون عین جغد بهش خیره میشیم؟ هیچ دقت کردین وقتی نماز میخونیم انتظار داریم دخترا و دیگرون بهمون توجه کنن و همه مارو نماز خون بشناسن ؟مگه ما داریم واسه مردم نماز میخونیم؟

هیچ دقت کردین معیارمون برای تصمیم گیری های روزمرمون از " این کار را خدا نمی پسندد" به " مردم ببینن چی فکر میکن" یا "دور از شخصیت من است" تغییر میکنه.

هیچ دقت کردین نقش خدا تو زندگیمون چقدر کم رنگ شده؟